Lente

Eindelijk is het lente!
Met zulk weer moet je gewoon gaan vissen, er is geen andere keus mogelijk. Ik was al vroeg vertrokken gisterenmiddag omdat het een goede 45min rijden is naar dit water. Gelukkig ging de pieper vannacht 2 keer af en beide vissen werden geland.
Het meest mooie is dat Hans vanmorgen het hele eind kwam rijden om een paar foto's te nemen. Zeer sportief van die bebaarde knaap en daarom kreeg hij eerst een bak koffie en een boterham met kaas in zijn knuistjes geduwd.

* Snel op de foto want die kale dingen drogen op als je er alleen al naar kijkt.

 *  Perfect begin van de dag.


Hopelijk blijft het nog even zulk mooi weer!

Gulzige karpers op de korst.

Het was 11:00uur vanmorgen toen ik thuis kwam van een vruchteloze sessie. Altijd balen maar goed, het is nog zeer vroeg in het jaar en de lente is nog niet eens begonnen. Bovendien hebben we zeer lang door kunnen vissen in het najaar vanwege het mooie weer, dus we hebben nog een ''buffer''.

Het was vanmorgen stralend weer, de zon had al kracht en ik zat eens te bedenken wat te gaan doen vandaag. Ik zal Bernard eens bellen.

"Hia Ben"
Hey, ik wou je net bellen.
"Wat ga je doen vandaag? Zin om even aan een water te gaan kijken"?
Bernard vind het ok en komt op zijn 'voer scooter"' naar mijn huis. Ik zal maar vast koffie zetten want die arme jongen zal het ondanks het zonnetje wel fris hebben dat hele stuk.
Na een broodje stappen we in de auto en gaan richting het water. Om de een of andere reden had ik stomtoevallig een spin hengeltje bij me en 5 sneetjes brood. Het betreffende water is een meter of 10 diep, dus niet echt een water waar je gelijk verwacht vis te gaan zien, laat staan ze met brood te verleiden.

Eenmaal aan het water is het echt zeer gunstig vertoeven, de zon schijnt volop en ik krijg voor het eerst een echt lente gevoel.
Plots ziet Bernard een stuk of 3 kleine karpers liggen. Zo, dat is een verrassing, het water is hooguit een graad of 6.
Gekscherend gooien we er enkele korsten op, en........precies, ze kijken niet op of om en uit die coma zullen ze voorlopig niet komen ook. We lopen verder om het water en ik rook nog maar eens een lekker peukje.
Na een half uurtje lopen we weer terug om nog een ander water te gaan bekijken. Als we langs de eerder gevoerde korsten lopen horen we allerlei geslurp.....nee, dat kan toch niet waar zijn he?
Verdomd, er zitten een stuk of 4 karpertjes die korsten op te eten! Dit is te gek!
We weten niet hoe snel we naar de auto moeten gaan om het spinhengeltje te gaan halen, dit word lachen.
De karpers bevinden zich ondertussen bij een groot obstakel in de vorm van een omgevallen boom, hier gaan het dus niks worden en we moeten ze weglokken naar een ander punt om ze daar te kunnen haken. We vertrouwen er niet op dat we ondanks het kleine formaat van de vis, het gaan redden met het spin hengeltje.

Er gaan 20 minuten voorbij waarin Bernard de vissen weglokt met een spoortje van korsten. We gaan op een open stukje zitten verderop en de vissen komen dichterbij. Dit is spannend! We voelen ons weer net 2 kleine kinderen die het helemaal ondekt hebben. Karpers vangen met de korst begin maart, hier kon je enkele weken geleden nog schaatsen op een ijslaag van dik 16 cm.
De vissen zijn binnen werpafstand en plots worden ze helemaal wild. Zeker 8 vissen gaan zich te buiten aan de korsten, ongelooflijk! Met de bek wijd open koersen ze van korst naar korst om alles naar binnen te slurpen wat op hun pad komt.
Het duurt dan ook niet lang of we zien een schub mijn korst naar binnen slurpen zoals ik in september een bananentaartje naar binnen slokte: "Hap slik weg" en hebben die vis.
De dril is niet spectaculair maar het spinlatje maakt een hoop goed.

* Zeer gulzig.

De vis voelt steenkoud aan, dat ze zo wild worden van die korsten verbaasd ons echt enorm.
Terwijl we de vis op de foto zetten slurp de rest gewoon door, sterker nog, ze liggen nu enkele meters achter ons waar we zojuist de schub hadden geschept.
Bernard is nu aan de beurt want we vissen  'korst om korst'. Het moet in een keer goed gaan want dit is gelijk ook de laatste korst. Een zeer fraaie spiegel komt doelgericht op het brood af en Bernard haakt hem zonder problemen.

* Fraaie spiegel voor Bernard.

Ook nu gaan de vissen zonder problemen door met azen, dit is een goede kans voor een leuke middag. Het probleem is echter dat we geen brood meer bij ons hebben. Snel naar huis dus om in te slaan en dan als de sodemieter terug zodat we nog meer vissen kunnen vangen.
Ongeveer 1 uur later zijn we weer terug. Snel naar de plek toelopen en gelijk wat brood erin, dit gaat goed komen.........of toch niet?
De vissen zijn verdwenen als sneeuw voor de zon.....ongekend! We hebben ze niet vast kunnen houden omdat we geen voer meer hadden. Het had zo mooi kunnen zijn. We zoeken nog verder langs de put maar helaas, het is voorbij met de pret.

Desondanks was het een supermiddag die we niet snel zullen vergeten. De kansen dat je de vissen begin maart zo gulzig op diep water aan de oppervlakte treft liggen niet voor het oprapen.

Donderdag is 'karperkantine' avond bij mij thuis, dan zal het nog wel een paar keer besproken worden.

Lac du Boursin Cuisine deel 2 (einde)

In weken na de test sessie in mei gingen we regelmatig op bezoek bij Bernard van Kapel om koffie te drinken en avonden lang over vissen te praten. Het blijft me nog steeds verbazen hoelang je over vissen kan blijven kletsen zonder dat het saai word.
Goed, Hans heeft inmiddels al 100x het verhaal gehoord over de spiegel die ik 4 keer ving en nu inmiddels wel op een pondje of 35 moet zitten. En ook bij mij loopt het me dun door de broek als ik Hans weer tegen kleine weerloze hengelaartjes hoor vertellen dat hij 25 runs had op een put die nu best taai is geworden. Oh wat was die jongen moe na afloop, tjong jonge!
Bernard wist dat we weer naar Frankrijk zouden gaan en kwam met een paar mooie tips en trucks op aasgebied.
We leven inmiddels enkele weken later als we een ander water in dezelfde regio op het oog krijgen. Dit ziet er toch ook wel goed uit zeg, en er is zelfs in de buurt een grote stacaravan te huur. Perfect want dat scheelt weer een aantal stretchers, een tent, slaapzak etc. Nadeel is dat we hier niet mogen nachtvissen..........goed, we wagen het erop!


Het is half September als we op het water aankomen. We beginnen maar eens met de sleutel te halen van de 'royale' stacaravan om de spullen te reorganiseren. We hebben niet veel bij ons en de vrouwen hebben de opdracht gekregen om de poederdozen en al die andere grappen zoveel mogelijk thuis te laten.
Goed, even over de royale stacaravan.......

Dit bleek een super klein en vooral gaar verblijf te zijn. Het leek wel een poppenkast waar ieder moment Bassie en Adriaan om de hoek konden komen. De gemiddelde dixy is volgens mij groter en bevat minder insecten. Dit is en goed begin.
We beginnen maar eens om de ''slaapkamers'' te barricaderen om al het ongedierte maar zoveel als halen kan in de 'woonkamer' te laten.


Enkele knelpunten op een rij:


* Een lekkere zomerse tempratuur van ca 25 graden. Binnen kan je er nog 10 graden bijtellen.
* De gehele woonkamer is gevuld met aas en vispullen.
* Er is maar 1 zitplek en dat is een bank van ongeveer 1 meter.
* Overal zitten insecten in de vorm van vliegende torren, muggen, vliegen en andere mutanten.
* De wc slaat nergens op, als ik op de pot zit steken me benen 40cm de woonkamer in omdat de deur niet meer dicht kan, enzovoort.

Het blijkt ook een gigantische missie te zijn om aan het water te komen, veel meer als verwacht.
Goed, we laten ons niet gek maken en we gaan het water maar eens op met de zodiak.  Het valt ons direct op hoe rustig het is op het water, er is werkelijk niemand aan het vissen. ''Dit is positief Hansje"', we hebben het hele water voor onszelf!

We verkennen het water en voeren enkele stekken aan, hier kan morgen ochtend zeker vis verwacht worden.
De nacht in die clown onvriendelijke stacaravan zal ik ook niet snel vergeten: 25 graden op de ""slaapkamer"", niks open kunnen zetten omdat de insecten je parten spelen, geen 'Paula koeienvla"' na het eten...nee, het huilen stond me nader als het lachen.

Goed, de volgende ochtend om 06:00 gaan we op pad. Zodiak op het dak van de auto, visspullen in de kofferbak, voedsel mee en gaan. Bij het water boot er weer af, spullen in de boot laden en dan nog 45 min naar de stek varen. Het is inmiddels 08:00uur als we de hengels hebben uitgevaren.

* Afgedraaid na een nacht in de stacaravan en geen ''Paula'' toetje.

We vangen die dag geen enkele vis en zien ook helemaal niks springen of wat dan ook. Er is totaal geen enkel teken van leven, ja, in de caravan wel maar dat is nou net....

3 dagen later staat er een windkracht 6 en gaan we uiteraard op de windkant zitten. Uit zeer onbetrouwbare bron hadden we vernomen dat als er flinke wind zou staan, de vissen vanzelf het net in zouden springen hier.
De windkant word vanaf de eigenkant bevist, dus niet met de boot naar de overkant maar gewoon lekker simpel. Gewoon,omdat het kan!
Uitvaren is weer een echte missie. Het water is hier vrij lang ondiep en de wind heeft gigantisch veel vat op de boot. Daar komt bij dat er ook nog een elektromotor aanhangt die razendsnel naar beneden moet bij het afduwen, maar niet te snel anders ram je hem in de bodem. (lees: Steen en rots)
Nu hebben we een extra factor die voor het nodige vermaak zorgt: Hans+boot+elektromotor+wind = Problemen.
Stel je voor: 3 hengels liggen al uit, mijn thermolaarzen die ik het hele jaar draag en 5 kg per stuk wegen zijn zo lek als een zeef, ik sta met diezelfde laarzen tot mijn knieën in het water om Hans met de hele klerezooi het wijd op te duwen. Zodra ik Hans de finale zet geef blaast de wind hem met boot en al dwars door alle lijnen zo de kant weer op. Nou, menig scrabbelaar zou een moord doen voor de scheld kanonnade die dan losbarst.

* Ideale omgeving om scrabbelwoorden te bedenken.

We zijn inmiddels enkele uren verder als we voorzichtig grapjes gaan maken over verkassen naar een geheel ander water. Hier zijn we echter niet op voorbereid. De stretchers en tenten liggen nog thuis, die hebben we hier immers niet nodig.
Goed, na vele ideeën hebben we het helemaal bedacht: we gaan terug naar Nederland en laden de auto opnieuw in, dan slapen we thuis om in de vroege ochtend weer terug te gaan naar het water waar we in mei ook waren: Lac du Boursin Cuisine.

Wat een missie zeg, maar we hebben toch nog een week vrij dus kan ons het schelen. We gaan terug naar de Caravan en in slechts 30 minuten hebben we alle spullen weer in de auto zitten. Snel langs de balie om te zeggen dat we een sterfgeval hebben en met spoed weg moeten. (Dit kan je het beste door de vrouwen laten doen).

De volgende dag komen we aan op ''Boursin"'. Het water lijkt ook hier verlaten, perfect! We knallen het bos in en kijken nog eens goed....nee, echt bijna geen mensen hier.
Na een uurtje is het kamp weer opgezet en plots zegt Astrid (de vriendin van Hans): Kijk, daar staat een tent naast ons. ''tent naast ons''? vragen we. ''ja, daar""!
Verdomd, 40 meter naast ons staan 2 tenten. Hoe is het mogelijk, hoe konden we die over het hoofd zien! Balen!!! Als we dit hadden geweten waren we een stuk verderop gaan zitten natuurlijk. De spullen weer afbreken en verkassen lijkt een optie maar we gaan eerst maar eens een praatje maken.
Het blijken twee broers te zijn en ze hadden ook ons niet opgemerkt.
''Blijf maar gerust zitten'' zegt de een terwijl de ander de zin afmaakt met '' er word hier niks gevangen, door niemand''.
Het blijkt dat er toch meer vissers zitten als gedacht maar de zodiaks die ze verraden liggen diep in de struiken. Het water is 400meter breed en dus vallen ze inderdaad niet op.
Er zijn slechts 2 kleine schubs gevangen door een paar Engelsen, verder is er niemand op het water geweest om te drillen.

We gaan terug naar ons kamp en diep van binnen is een slecht gevoel me bekropen. Maar goed, we hebben een mooi aas bij ons dat Bernard ons heeft verteld en dus kan dat zichzelf nu mooi bewijzen.
De hengels worden uitgevaren en we gaan opgebaard op de stretchers liggen..
Het is midden in de nacht als er een pieper tekeer gaat, wat een run!
Zodiac in, drillen wegen bla bla  en het blijkt een mooie spiegel te zijn. Nou, dat ziet er goed uit, en dat terwijl er niks gevangen word op dit water.

 * Eindelijk, de eerste vis.

 De volgende ochtend als we foto's aan het maken zijn komen de twee broers kijken. We maken nog een praatje en ze vertrekken weer richting de tent. 
Nog geen minuut later knalt de hengel van Hans af, dit is lachen. De vis word wederom vanuit de boot gedrild en geeft prachtige sport. Eenmaal in het net ziet het eruit als een zeer fraai exemplaar.
Op de kant staan de twee broer waarvan er een assistentie verleend als we nog even een andere lijn van ons meepakken. Top!

* Hans met een bruut apparaat.

Ondertussen is het in de middag als we plots doorhebben dat er wel erg veel wespen zitten. Het blijkt een ware plaag te zijn. In al die jaren dat ik vis heb ik nog nooit een tent bij me gehad met een hor of grondzeil, maar laat ik die nu toevallig eens wel bij me hebben, daar kom ik zeer goed weg.
Er zijn momenten dat we de tent niet uit kunnen omdat er tientallen agressieve wespen het op ons voorzien hebben. Iedereen word gestoken maar ik ontspring de dans, perfect.
We maken wespenvangers met een inhoud van 1 liter, na 2 dagen hebben we 3 liter wespen verzameld en nog zijn er honderden. We slaan er ook nog zeker 300 naar het hiernamaals maar er lijkt geen eind aan te komen. Dit drukt wel een stempel op de toch al bizarre sessie.

* 5 dagen niet gewassen Hello Kitty sokken. Werkt niet tegen wespen.

We vangen nog een paar vissen bij en we hebben nog een leuke avond als de twee broers een biertje komen drinken..

* Sterke vissen

* Hier heb ik die wespen mooi tuk!

Inmiddels moeten we bijna weer beginnen met werken en we gaan het kamp maar eens opruimen. Het zijn op de valreep toch nog enkele mooie dagen geworden, mede dankzij de aasgoeroe Bernard van K.
Ik bedoel natuurlijk Bernard van Kapel, maar ''Bernard van K'' klinkt mooier voor het dramatische effect.
Volgende maand gaan we weer richting Frankrijk, hier volgt uiteraard ook een verslag van. 

Rauwe rivier deel 3

In het vorige deel had ik belooft om de foto's in te scannen om te laten zien hoe de two-tone was opgeknapt na een aantal jaar. Dit heb ik helaas nog niet gedaan maar gaat zeker gebeuren.

We gaan terug naar 2005....

We waren natuurlijk alweer veel te vroeg in het jaar begonnen op de rivier zoals gewoonlijk maar zodra de temperatuur in het voorjaar de 15 graden bereikte dan zat het tussen je oren wel goed....dat het water gewoon nog zeer koud was ...tja...
Het duurde dan ook geruime tijd voordat er echt pas regelmatig ''geharkt'' kon worden.
Eind april moet het toch zo ongeveer wel losgaan dus we zitten weer lekker verdekt opgesteld. Piep piep, sms van Hans: "Keroltie, ik hed er een"  Kijk, dat geeft hoop! Helaas blijft het bij mij die nacht stil.
Ik begin inmiddels weer aardig het zuur te krijgen, bij Hans gaat de pieper de komende 12 sessie's iedere nacht af terwijl het bij mij stil blijft....wat nu te doen....
De vis moet hier langskomen en dat kan niet lang meer duren, blijven zitten of.....
Optie 1: Een hulplijn bellen...
Optie 2: Het publiek om hulp vragen
Optie 3: Fifty fifty...

Tja, te veel ''deal or no deal'' gekeken.
De voorjaarsstek die enkele kilometers verderop ligt had ik al bevist en een fraaie schub was op de mat gekomen. Alleen op de een of andere manier was het daar zaken doen binnen 2 weken want dan trok de vis weer weg....en zonder boot waren ze dan op een onbereikbaar stuk water beland. Gelukkig...

Eindelijk begin er vis langs de route te trekken, gedurende 12 sessie's gaat de pieper iedere nacht een of twee keer af. Zeer opvallend is dat de Stekken van Hans nu 12 sessie's geen vis opleveren....

* Deal or no deal ?

Het is op dit stuk rivier ook nog eens zeer opvallend dat de aanbeten allemaal tussen 12:00 en 02:30 komen. Geen idee hoe dat kan maar zo is nu eenmaal het leven :)
Het is als ik mij het nog goed kan herinneren de 6e sessie ongeveer als ik 2 vissen vang van elk exact 24 pond. Een vriend is even op bezoek als ik net een vis sta te drillen. Ik zeg nog voor de grap: ''Oh, het is 02:00uur, ga maar bij de andere hengel staan want die gaat zo af""
En zeer toevallig gebeurde dat ook, eigenlijk zeg je dat zo vaak tijdens een sessie maar het is dan wel grappig als het dan ook echt een keer zo is.
De vis voelt zeer sterk en neemt een gigantische run. Als de vis stopt harken ik hem zeer langzaam naar me toe. Hij is zeker 70 meter bij me vandaan nu dus dat duurt wel even. Als de vis eindelijk bij de kant komt neemt hij weer een schot dat niet te houden is. Dezelfde lange route als we hem zojuist naar ons toe hebben getrokken gaat hij weer terug, ''Tering, dit moet een mega bak zijn'' zeg ik tegen de vriend die op bezoek is. Als de vis wederom klaar is met het schot komt hij als een zemelap aan de oppervlakte liggen. (dit kon je ongeveer waarnemen door het maanlicht) Nou, dan kan je die lap weer gaan binnen halen dat hele stuk.
Me arm is inmiddels dwars af van het halen en de vriend staat klaar met het net. De spanning is inmiddels zeer groot en het duurt niet lang meer of ik ....neem een Rennie.
De vis wordt geschept en direct krijg ik toch een gevoel van teleurstelling...dit is geen mega bak.
De vis is 24 pond, een mooie vis natuurlijk maar gezien de dril had ik stiekem toch meer verwacht...
Ik verkoop de vis aan een stel polen en ga weer lekker slapen, deze vis kan je beter kwijt zijn als rijk!
Nee, natuurlijk niet! Ik ben zeker blij met de 2 gevangen vissen en ze worden na de foto netjes terug gezet :)

* Mega sterke vis met een fraaie 'peddel''

* Net zo zwaar maar veel minder sterk.

De volgende sessie's worden hier nog enkele fraaie vissen gevangen, niemand ziet me zitten terwijl ik eigenlijk vol in het zicht zit. Zodra het ligt word worden er dan ook foto's genomen en zet ik de joker in. Het verkeer komt hier zo opgang en dan moet je zorgen dat je weg bent.
Enkele weken later valt de stek stil en zijn de vissen waarschijnlijk elders heen getrokken. Tijd om andere plaatsen te gaan bevissen!

Deze stek zal ik in het najaar weer gaan bevissen en dat zou op de valreep een echte brute beer op de mat brengen. Daar kom ik uiteraard op terug......